Habakuk, was een tijdgenoot van de profeet Nahum, Sefanja en Jeremia, tijdens de regeerperiode van koning Josia (640-609 v.Chr.). Zijn naam betekent ‘omhelzen’ of ‘worstelaar’, en in zijn boek doet hij beide. Hij worstelt met God omdat hij niet kan begrijpen hoe een heilig God een goddeloos volk zoals Babel, gebruikt om het volk van Juda te tuchtigen, en dan door geloof, omarmt hij God en houdt zich vast aan diens beloften.
Habakuks klein boekje geeft aan dat hij goed op de hoogte van de Schrift was, hij was een begaafd theoloog, en had een groot geloof in God. Gelet op het lied in hoofdstuk 3 denken sommigen dat hij een priester was die de zang leidde in de tempel. Als dat juist is, was hij net zoals Jeremia en Ezechiël, een priester die tot profeet werd geroepen.
Zijn tijd
Assyrië was verdwenen, Babel (de Chaldeeën) waren aan de macht. Nebukadnezar had Egypte verslagen in 605 v.Chr. en stond op het punt om Juda aan te vallen, Jeruzalem en de tempel te verwoesten, om het volk dan in ballingschap te voeren. Dit gebeurde in 606-586.
Zijn boodschap
Habakuk worstelde met het geestelijk verval van het land en volk en waarom God daar niets aan deed. Habakuk wilde dat zijn volk zou herleven (3:2), maar beantwoordde zijn gebeden niet. De uitspraak van de profeet: ‘De rechtvaardige zal door geloof leven’ (2:4) wordt drie keer vermeld in het Nieuwe Testament (Rom.1:17; Gal.3:11; Heb.10:38). De nadruk in de brief aan de Romeinen ligt op gerechtigheid, in de brief aan de Galaten op hoe men dient te leven, en in de brief aan de Hebreeën op geloof. Er zijn drie boeken voor nodig om dit vers te verklaren!
