Galliërs uit het oude Europa, oorlogszuchtige stammen, waren eeuwen voor het christelijk tijdperk Klein-Azië binnengedrongen. Zij stichting een natie die ze Galatië noemden dat ‘het land van de Galliërs’ betekend. Ongeveer vijfentwintig jaar voor de geboorte van Jezus, Maakten de Romeinen Galatië tot een van haar grootste provincies en noemde de hele regio ‘Galatië’. Met andere woorden, wanneer je spreekt over Galatië in Paulus’ dagen, moest je duidelijk maken of je de natie bedoelde of de regio, de Romeinse provincie. Het probleem dient zich elders in de wereld ook wel voor, als iemand zegt: ‘ik ga naar New York’ bedoelt hij de stad op de staat?
Dit probleem komt ook aan de orde wanneer we de brief aan de Galaten bestuderen. Schreef Paulus de brief aan de gemeenten in streek Galatië of naar de gemeenten in de Romeinse provincie Galatië? Sla maar eens een Bijbelse atlas op dat kun je zien wat bedoeld is. De meeste voorkeur gaat uit naar de visie dat Paulus schreef aan de gemeenten in de Romeinse provincie, die hij tijdens zijn eerste reis gesticht had (zie Hand.13:1-14:28). Met andere woorden hij schreef aan de gelovigen in Iconium, Lustra en Derbe. Als dit juist is, betekent het dat de brief aan de Galatiërs de eerste brief van Paulus is, waaruit duidelijk blijkt dat het Evangelie van de genade van God door Paulus verkondigd werd, zowel aan het begin tot aan het einde van zijn bediening.
Onderwerp
Het is nuttig wanneer je de inleiding van het boek Handelingen zou raadplegen en in het bijzonder hoofdstuk 15. In de eerste vijf hoofdstukken van het boek Handelingen werd de boodschap van het koninkrijk voorgesteld en aangeboden aan de Joden door de apostel Petrus en de rest van de twaalf discipelen, Hun antwoord was de steniging van Stéfanus (Hand.7). Toen werd de boodschap en het koninkrijk aan de Samaritanen voorgesteld (Hand.8) en vervolgens aan de heidenen (Hand.10-11). Tussen deze twee gebeurtenissen, had de bekering van de apostel Paulus plaats (Hand.9). Door God werd aan Paulus het geheimenis geopenbaard dat de boodschap van het koninkrijk (tijdelijk) overging naar de Gemeente. Hoe dan ook, sommige gelovigen (die volhielden aan de Joodse religie) realiseerden zich niet dat het Evangelie van genade daarvoor in de plaats kwam, voor Jood en heiden.
De zaak kwam uiteindelijk in Jeruzalem aan de orde (Hand.15). De gelovigen kwamen, onder leiding van de heilige Geest, tot de conclusie: (1) Hoe God in het eerst erop had toegezien uit de volken een volk aan te nemen voor zijn Naam (15:14); (2) Paulus was de apostel voor de heidenen, met een speciale opdracht voor het Lichaam, de Gemeente; (3) Dat het Koninkrijk weer aan de orde kwam nadat het Lichaam compleet was. Er waren echter Joden die niet zover wilden gaan en die probeerden Wet en Genade met elkaar te vermengen door de boodschap van het koninkrijk met de boodschap voor de Gemeente met elkaar te verbinden. We noemen deze gelovigen Judaïsten, want hun doel was om de gelovigen in het Joodse systeem te krijgen. Zij gingen ervanuit dat iemand gered zou worden door geloof en door het houden van de Wet, en dat de gelovige was geheiligd en in staat om een heilig leven te leiden. Deze leraars hadden de heidengemeenten in Galatië bezocht en brachten de gelovigen in verwarring (Gal.1:6-9; 3:1; 4:8-11; 5:7-9; 5:12; 6:12-13). Zij wilden dat de gelovigen de Joodse Wet zouden volgen en daarbij behorende rituelen zoals de feestdagen en de besnijdenis, enz. Dit was wat Paulus ‘het andere evangelie’ noemde dat hij veroordeelde (Gal.1:6-9). Het enige Evangelie dat God voor geldig verklaard is het Evangelie van de genade van God, rechtvaardiging door geloof in Jezus alleen. We worden niet behouden door middel van beloften aan God te doen maar in Gods beloften geloven.
De waarde voor nu
De brief aan de Galaten is de sterkte weerlegging van het houden van de Wet. Het vlees houd ervan om allerlei religieuze rituelen te doen, zoals heilige feestdagen, praktische rituelen en proberen goede werken voor God te doen. Veel religieuze systemen vermengen Weten genade en presenteren een verwarrend weg tot redding dat eigenlijk een weg naar wetticisme is (Gal.2:4: 4:9; 5:1). Het houden van de sabbat, voedingswetten, een aards priesterschap, speciale heilige dagen, het houden van regels – wordt in de brief aan de Galaten weggevaagd en daarvoor in de plaats daarvan wordt onze vrijheid in Christus op de voorgrond geplaatst die we ontvangen hebben door geloof in Hem!
