Diverse Onderwerpen
Nieuwe Testament
De leer van de Alverzoening
Inleiding
De leer van de Alverzoening houdt in dat uiteindelijk alle mensen behouden worden en onderscheidt zich van de leer van de algemene verzoening dat stelt dat, ook al heeft Christus alle zonden uitgeboet, mensen toch nog verloren kunnen gaan vanwege hun ongeloof. We laten de bespreking van de leer van de algemene verzoening in dit artikel voor wat het is en beperken ons tot de bespreking van de leer van de Alverzoening.
De gedachte dat mensen voor eeuwig verloren kunnen gaan krijgt het in onze ‘gevoelscultuur’ steeds moeilijker. Ten eerste past het niet bij hun beeld van een liefdevolle, rechtvaardige, alwijze, almachtige en genadige God. Zoiets doet zo’n God niet! Toch hebben voorstanders en verdedigers van de Alverzoeningsleer moeten toegeven dat, als de Bijbel voor een christen het ‘onfeilbare Woord van God’ is, het onmogelijk is te aanvaarden dat God iedereen zal redden. Er zijn te veel verzen over oordeel, hel en de eeuwige straf van de goddelozen om dat aanneembaar te maken. De aanhangers van de leer van de Alverzoening zullen hun visie dan ook maar op één manier kunnen verdedigen en dat is de betrokken teksten krachteloos te maken of tegen te spreken. De leer van de Alverzoening is natuurlijk heel aangenaam voor de mens maar helemaal niet in overstemming met het getuigenis van Gods Woord de Bijbel en dat is voor mij bepalend.
Drie mogelijkheden
Er zijn drie opties om te geloven in een eeuwig oordeel en verzoening en een bestaan na het leven: 1e. Uiteindelijk worden ook alle goddelozen behouden (Alverzoeningsleer); 2e. de goddelozen moeten eeuwig lijden in de hel (het traditionele standpunt) en 3e. uiteindelijk worden de goddelozen vernietigd, dat is: zij houden op te bestaan (Vernietigingsleer of Annihilationisme).
Enkele feiten
-
Het feit dat het heil aan alle mensen wordt aangeboden, betekent niet noodzakelijk dat uiteindelijk inderdaad niemand verloren gaat.
-
Het feit dat het niet Gods verlangen is dat sommigen verloren gaan, betekent niet noodzakelijk dat uiteindelijk inderdaad niemand verloren gaat.
-
Het feit dat alle mensen zich uiteindelijk voor Christus moeten buigen, betekent niet noodzakelijk dat zij ook behouden worden.
-
Het feit dat uiteindelijk alle dingen hersteld worden (bv.Hand.3:21; Kol.1:20; Op.21:5), betekent niet dat alle mensen behouden worden (vgl. Op.21:5 met vs8).
-
De ‘eeuwige’ straf is net zo eeuwig als dat het ‘eeuwige leven’ dat is voor de rechtvaardigen (vgl. Dan.12:2; Mat.25:46).
Verantwoordelijkheid van de mens
De verantwoordelijkheid van de mens heeft in de leer van de Alverzoening geen enkele plaats. Maar de Bijbel en zeker het Nieuwe Testament loopt over van de teksten die de mens oproept zich te bekeren. De eerste woorden van Johannes de doper waren: Bekeert u! (Mat.3:2). En dat waren ook de eerste woorden van de Heer Jezus (Mat.4:17) en de apostelen Petrus (Hand.2:38) en Paulus Hand.17:30). Vooral Handelingen 17:30 is van belang want daar is de oproep van de apostel Paulus gericht aan alle mensen die ‘overal’ leven; lees u maar: ‘Met voorbijzien dan van de tijden der onwetendheid beveelt God nu aan de mensen dat zij zich allen overal moeten bekeren, omdat Hij een dag heeft bepaald, waarop Hij het aardrijk in gerechtigheid zal oordelen door een man die Hij daartoe heeft bestemd, waarvan heeft Hij aan allen zekerheid heeft gegeven door Hem uit de doden op te wekken’. Verder schrijft de apostel Paulus aan de gelovigen te Korinthe: Wij zijn dan gezanten voor Christus, terwijl God als het ware door ons maant. Wij bidden voor Christus: Laat u met God verzoenen. Hem die geen zonde gekend heeft, heeft Hij voor ons tot zonde gemaakt, opdat wij zouden worden gerechtigheid van God in Hem’ (2Kor.5:20-21). Als de leer van de Alverzoening waar zou zijn dan vraag ik mij af waar Paulus zich zo druk over maakte en de hele toenmalige wereld afreisde als toch iedereen behouden zou worden!?
_____________________________________________________________________________________________________________________