De schrijver was een halfbroer van Christus, in Markus 6:3 ‘Judas’ genoemd. De opgestane Christus werd gezien door Jakobus, een andere halfbroer (1Kor.15:7), dus zowel Jakobus als Judas werden ongetwijfeld ongeveer tegelijkertijd gelovig. De halfbroers van Christus worden in Handelingen 1:13-14 genoemd als deelnemers aan de gebedssamenkomst vóór Pinksteren. Merk op dat Judas niet opschept over zijn menselijke relatie met Christus. Hij noemt zichzelf liever een ‘gebonden slaaf van Jezus Christus’ en een broer van Jakobus. Hoewel Judas in zijn brief spreekt over oordeel, wijst hij er zorgvuldig op dat de ware gelovige in Christus wordt behouden (vs. 1, 24). We redden onszelf niet, maar we moeten onszelf in de liefde van God bewaren door Zijn Woord te gehoorzamen.
Het doel van de Brief
Judas begon een boodschap te schrijven over ‘redding’, maar hij werd door de Geest geleid om zijn thema te laten varen en de gelovigen te waarschuwen voor de valse leraren die nu in de Gemeente zijn. Je zult opmerken dat veel verzen in Judas parallel lopen met 2 Petrus 2. Judas werd later geschreven, want Petrus profeteerde dat deze valse leraren zouden komen (2Petr.2:1; 3:3), en Judas zegt dat ze er nu zijn en aan het werk. Hij herinnert ons eraan dat Petrus hun veroordeling al heeft aangekondigd. Hij identificeert deze valse leraren als dezelfde mensen die Petrus beschreef: ‘Ze sluipen in het geheim binnen, brengen valse leerstellingen en leven in zonde’.
‘De genade van God in wellust veranderen’ (vs.4) betekent dat ze de mensen vertelden dat genade hen toestond te leven zoals zij wilden. Zie Rom.6:1vv.
Hoe moeten gelovigen op dit gevaar reageren? ‘Te strijden voor het geloof (d.i. de geloofsleer) dat eenmaal aan de heilige is overgeleverd’’ (vers 3) is het gebod van Judas. We moeten Gods waarheid verdedigen en de leerstellingen die het NT ‘het geloof’ noemt. We moeten soldaten zijn die het fort tegen elke prijs behouden.
