Christendom

„Alle religies zijn wegen naar God.”

Uitspraak van paus Franciscus in Singapore

Inleiding

Tijdens zijn rondreis in Azië heeft de paus, op 13 september 2024, in Singapore de volgende uitspraak gedaan: “Alle religies zijn paden om God te bereiken. Ze zijn – om een ​​vergelijking te maken – als verschillende talen, verschillende dialecten, om daar te komen. Maar als God voor iedereen is dan zijn wij allemaal kinderen van God. Als je begint te vechten door te zeggen ‘mijn religie is belangrijker dan de jouwe, de mijne is waar is en de jouwe niet, waar zal dit ons dan naartoe leiden? Er is maar één God en ieder van ons heeft een taal om God te bereiken. Sommigen zijn moslim, hindoe of christen: het zijn verschillende wegen naar God.” (Voor het gemak is hij de Joden vergeten zeker?)

(Zie: Catholic Sat op X of YouTube: Pope Francis just announced the ONE WORLD RELIGION! https://www.youtube.com/watch?v=li5-ffkgrhm

Dat reacties op zo’n uitspraak niet uitblijven mag duidelijk zijn. Maar het is niet de eerste keer dat zo’n uitspraak door de leider van de Rooms Katholieke kerk wordt gedaan. Heeft de paus de Bijbel dan niet gelezen waar toch duidelijk staat dat Jezus de weg en de waarheid en het leven is, en dat niemand tot de vader komt dan Hem? (Joh.14:6; Hand.4:12; 1Tim.2:5) Ik denk wel dat hij die tekst, en ook andere kent met betrekking tot de weg van verlossing en redding, kent. Maar dienen wel in rekening te brengen dat de Bijbel niet enige bron van God is, voor de Rooms-katholieken, dat goddelijk gezag heeft. We spreken dan over de Traditie.

Korte geschiedenis – Concilie van Trente

In zijn Summa Theologiae schreef de middeleeuwse katholieke theoloog Thomas van Aquino (1225-1274) het volgende: ‘Want ons geloof steunt op de openbaring die ons gedaan is aan de apostelen en profeten, die de canonieke boeken hebben geschreven, maar (ons geloof) steunt niet op enige openbaring die gedaan is aan andere leraren.’ Dus ‘sola scriptura’, alleen de Bijbel! Daar kwam echter, als reactie door de Reformatie (vanaf 1517) en de daaropvolgende Conta-Reformatie, verandering in. De Reformatie zorgde voor een definitieve afsplitsing vanuit de katholieke kerk. De Contrareformatie houdt in dat de katholieke kerk hervormingen in de geloofsleer invoerde. In het concilie van Trente (1545-1563) lezen we dat naast de Bijbel ook de Traditie voor de Rooms Katholieke kerk een bron van openbaring van God is. Enkele realisaties en besluiten van het concilie: Vaststelling van de canon van de Bijbel, de lijst van gewijde boeken (= Heilige Schrift; Oude en Nieuwe Testament). De openbaring bestaat enkel uit de Heilige Schrift en de kerkelijke traditie. De Vulgata, de Latijnse Bijbelvertaling, wordt voor de rooms-katholieken tot standaardtekst van de Heilige Schrift verklaard. De geloofswaarheden van de erfzonde, de zaligmaking, de zeven sacramenten, de transsubstantiatie, de aflaten, de heiligenverering en het vagevuur worden opnieuw verduidelijkt en bevestigd. Enz.

De Traditie – naast of hoger dan de Bijbel?

De Traditie zou een onafhankelijke tweede openbaringsbron zijn, naast de Schrift. De Bijbel zwijgt, zei men, over een aantal punten – maar in zijn voorzienigheid had God een tweede bron van openbaring ingesteld om dit tekort aan te vullen: een stroom van niet-opgeschreven traditie, die terugging op de apostelen zelf. Deze Traditie werd binnen de kerk van de ene generatie aan de volgende doorgegeven. Dit is de twee-bronnen theorie in de theologie: de theologie is gegrond op twee geheel gescheiden bronnen, de Schrift en de ongeschreven traditie. Een leerstuk dat niet in de Bijbel te vinden is, kan op basis van deze theorie gerechtvaardigd worden door een beroep te doen op een ongeschreven traditie. De, ze theorie werd op het concilie van Trente, dat het rooms-katholieke standpunt moest formuleren en tegen de dreiging van de Reformatie moest verdedigen, met kracht staande houden. Trente besloot dat de Schrift niet als enige bron van openbaring beschouwd kan worden; de traditie was een essentiële aanvulling, en het was onverantwoordelijk van de protestanten dat ze dat ontkenden. ‘De geschreven boeken en de ongeschreven traditie bevatten alle verlossende waarheid en leefregels… ontvangen uit de mond van Christus of de apostelen zelf.’ In de praktijk blijkt dat de traditie niet naast de Bijbel staat maar dat er vaak meer waarde aan gehecht wordt. Men denkt alleen maar aan de Mariaverering en de Aflaathandel, om maar twee voorbeelden te geven, waarover we niets in de Bijbel terugvinden.

Ze hebben Gods Woord verworpen

Door de Traditie te aanvaarden als een gelijkwaardige bron voor de Godsopenbaring heeft de Rooms-katholieke kerk zich op een gevaarlijke weg begeven. Door dat te doen kunnen allerlei mogelijke valse leringen in de Bijbelse geloofsleer geïmplementeerd worden. Want wie bepaald wat tot de Traditie behoort? De idee van een Traditie als gelijkwaardig aan de Schrift te beschouwen vindt geen enkele steun in de Schrift, eerder het tegendeel! Judas schrijft: “…te strijden voor het geloof dat eenmaal aan de heiligen is overgeleverd.” (Judas:3) ‘Alle Schrift is door God ingegeven een nuttig om te leren, te weerleggen, te verbeteren en te onderwijzen in de gerechtigheid, opdat de mens Gods volkomen is, tot alle goed werk ten volle toegerust.’ (2Tim.3:16) De Bijbel is onze enige norm waaraan wij alles dienen te toetsen. In het Bijbelboek Jeremia staat: “Zie, het woord des Heren hebben zij verworpen, wat voor wijsheid zouden zij dan hebben?” (Jer.8:9; Hos.4:6)

Conclusie

Gelet op het bovenstaande moet het ons dan ook niet verbazen dat zulke uitspraken door zgn. christelijke leiders worden gedaan. Onlangs werd Paus Franciscus beschuldigd van ketterij nadat hij stelde dat elk mens ‘fundamenteel goed’ is. Voor de oprechte gelovige katholiek – als die er nog zijn – moet dan deze uitspraken bijzonder krenkend zijn. Eeuwenlang was de Rooms-katholieke kerk de weg tot God; buiten de (Room-katholieke) Kerk was immers geen zaligheid? (Augustinus) Tegen hen zou ik willen zeggen: Gaat uit van haar, mijn volk, opdat u met haar zonden geen gemeenschap hebt.” (Op.18:4)

Voor de ware gelovige wordt de gedachte aan de kerk van eindtijd – het grote Babylon – door zulke uitspraken bevestigd De geschiedenis van de kerk – profetisch verwoord in Openbaring 2 en 3 – eindigt niet met de gemeente te Laodicea, maar gaat ná de Opname verder als de grote hoer, het Babylon van de eindtijd (Op.17-18).

Welke de kenmerken van de geestelijke wereld in de eindtijd zijn vinden we beschreven in de tweede brief aan Timotheüs: “Want er zal een tijd zijn dat zij de gezonde leer niet meer zullen verdragen, maar naar hun eigen begeerten voor zichzelf leraars zullen verzamelen, om zich het gehoor te laten strelen; en zij zullen het oor van de waarheid afkeren en zich tot de fabels wenden.” (2Tim.4:3-4)

______________________________________________________________________________