‘Nadat zij Lo-ruchama gespeend had, werd zij zwanger en baarde een zoon. Toen zeide Hij: Noem hem Lo-ammi, want gij zijt mijn volk niet en Ik zal de uwe niet zijn. Eens echter zullen de kinderen Israëls talrijk wezen als het zand der zee, dat niet te meten of te tellen is. En ter plaatse waar tot hen gezegd wordt: Gij zijt mijn volk niet, zullen zij genoemd worden kinderen van de levende God’ (Hosea 1:8-10).
Inleiding
In de gespreken en gebeden die in deze dagen en gebeden die in deze tijd over en vóór Israël worden gedaan, hoor je regelmatig over Israël spreken als ‘God volk’. Maar is dit wel juist; is Israël vandaag de dag wel Gods volk? Als God door de profeet Hosea zegt dat Israël zijn volk niet is, wie zijn wij dan om dat wel te doen? Ik geloof te weten dat de dag nog niet is aangebroken dat Israël weer Gods volk genoemd wordt, althans, ik kan mij geen moment herinneren wanneer Lo-Ammi (niet mijn volk) weer Ammi (mijn volk) is geworden. Het is duidelijk dat zoiets weer kan wanneer een grote meerderheid van het volk zich bekeert en verootmoedigt voor de Here. Tegenwoordig is slecht een heel kleine minderheid van de Joden religieus en moet niets weten van Jezus, de Messias. Gelukkig is er sinds de zesdaagse oorlog een groeiend aantal Messias-belijdende Joden. De meerderheid van het volk Israël vandaag de dag is atheïst (er is geen god) of agnost (je kunt niet weten of er een god is). Ik ben vaak genoeg in Israël geweest om zo te kunnen spreken.
Israël, Gods volk?
Maar…! Wezenlijk is Israël natuurlijk wel het volk van God, evenzo goed als de Gemeente van Jezus Christus dat is. Door de verwerping van de Messias is het Joodse volk Lo-Ammi geworden en in het jaar 70 n.Chr. als gevangenen onder de volken weggevoerd. Het volk Israël is niet voor altijd verworpen, maar tijdelijk terzijdegesteld. God heeft zijn volk (Israël) niet verstoten (Rom.11:2), want de genadegaven en de roeping van God zijn onberouwelijk (Rom.11:29). God heeft het volk Israël tijdelijk ‘verworpen’ om ze later weer aan te nemen! (Rom.11:15).
In het boek Daniël, in de droom van koning Nebukadnezar lezen we dat God tijden en stonden verandert. Hij zet koningen af en stelt koningen aan. (Dan.2:21). En we lezen dat tot Nebukadnezar gezegd wordt: ‘Gij, o koning, koning der koningen, aan wie de God des hemels het koningschap, macht, sterkte en eer geschonken heeft, Ja, in wiens hand Hij de mensenkinderen, waar zij ook wonen, de dieren des velds en het gevogelte des hemels heeft gegeven, en die Hij tot heerser over die alle heeft gemaakt, gij zijt dat gouden hoofd’ (Dan.2:36-38). Ook daar zien we al een terzijdestelling van Israël, als de navel der aarde, als het middel waardoor God regeerde. We noemen die periode ‘de tijden der volken’ (Luk.21:24), dat begonnen is met Nebukadnezar en zal eindigen met de komst van de Messias (Dan.2:44v.). En die komst van de Messias kon wel eens nader zijn dat Israël vermoedt, althans daar wijzen ons de tekenen der tijden op. En de huidige oorlog tussen Israël en Hamas zou wel eens het begin kunnen zijn van een verder escalatie zodat Israël alleen komt de staan en alle volken zullen optrekken en zich naar Jeruzalem zullen verzamelen (Zach.12:3). Want God maakt ‘Jeruzalem tot een schaal der bedwelming voor alle volken in het rond; ja ook tegen Juda zal het gaan bij de belegering van Jeruzalem’ (Zach.12:2). Ondenkbaar? Nu de oorlog tegen Hamas zijn derde week ingaat, zien we dat de opinie zich wereldwijd tegen Israël begint te keren. Uiteindelijk zal het volk Israël komen te staan.
Wie is dan wel Gods volk?
Het mag duidelijk zijn dat Israël als Gods volk terzijde is gesteld, maar we zien ook tekenen dat de tijd spoedig kan aanbreken dat Lo-Ammi weer Ammi wordt. Maar momenteel is Israël niet Gods volk, maar de Gemeente van Jezus Christus. De Gemeente is, om het met de woorden van de apostel Petrus te zeggen: ‘U echter bent een uitverkoren geslacht, een koninklijk priesterdom, een heilige natie, een volk tot een eigendom… u die vroeger geen volk was, maar nu Gods volk bent, die aan geen barmhartigheid deelhad, maar nu barmhartigheid hebt verkregen’ (1Petr.2:9-10). De Heer Jezus heeft Zichzelf voor ons gegeven, opdat Hij ons zou vrijkopen van alle wetteloosheid en voor Zichzelf een eigen volk zou reinigen, ijverig in goede werken‘ (Tit.2:14).
Samenvatting
Samenvattend kunnen we zegge dat In Gods raad vaststaat dat Israël Gods volk is en altijd zal blijven, maar dat Israël in Gods wegen tijdelijk terzijdegesteld is. Israëls herstel als God volk is alleen maar mogelijk na berouw en bekering. ‘Ik zal over het huis van David en over de inwoners van Jeruzalem uitgieten de Geest der genade en der gebeden; zij zullen hem aanschouwen, die zij doorstoken hebben, en over hem een rouwklacht aanheffen als de rouwklacht over een enig kind, ja, zij zullen over hem bitter leed dragen als het leed om een eerstgeborene’ (Zach.12:10; Mat.24:30). Maar daarvan zien we nu nog geen bewijs.
