Kerkgeschiedenis

The Great Awakening

Inleiding

Het bezoek dat ik in 2001 mocht brengen aan het Billy Graham Center in Chicago heeft een blijvende indruk op mij nagelaten. Het ‘Billy Graham Center’ is opgericht en geopend in 1981 op de campus van Wheaton College in Wheaton, Illinois niet ver van Chicago. Hoewel de naam dat suggereert, gaat het niet om de persoon van de welbekende evangelist Billy Graham, maar over de geschiedenis van het Christendom in de Verenigde Staten. En vooral de opwekkingen (Great Awakening) in de achttiende eeuw tonen wat voor een machtig werk God in die tijd heeft gedaan, waarvan de gevolgen zich toch in onze tijd doen gelden. Dus mocht u eens in de gelegenheid zijn een bezoek te brengen aan het Billy Graham Center dan moet u dat zeker niet laten.

The Great Awakening was een religieuze opwekking die de Engelse koloniën in Amerika beïnvloedde in de jaren 1730 en 1740. De beweging kwam op een moment dat het idee van seculier rationalisme werd benadrukt, en de passie voor religie was muf geworden. Christelijke leiders reisden vaak van stad naar stad, predikten over het evangelie, benadrukten verlossing van zonden en enthousiasme voor het christendom. Het resultaat was een hernieuwde toewijding aan religie. Veel historici geloven dat de Great Awakening een blijvende invloed had op verschillende christelijke denominaties en de Amerikaanse cultuur in het algemeen.

Eerste Grote Ontwaken

In de jaren 1700, ontstond een Europese filosofische beweging beter bekend als de Verlichting, of het Tijdperk van de Rede, het vond haar weg over de Atlantische Oceaan naar de Amerikaanse koloniën. Verlichtingsdenkers benadrukten een wetenschappelijke en logische blik op de wereld, terwijl ze religie bagatelliseerde. In veel opzichten werd religie in deze tijd formeler en minder persoonlijk, wat leidde tot een lager kerkbezoek. Christenen voelden zich zelfgenoegzaam met hun methoden van aanbidding, en sommigen waren gedesillusioneerd met hoe rijkdom en rationalisme de cultuur domineerden. Velen begonnen te hunkeren naar een terugkeer naar religieuze vroomheid.

Rond deze tijd waren de 13 kolonies religieus verdeeld. Het grootste deel van New England behoorde tot congregatiekerken. De middelste koloniën bestonden uit Quakers, Anglicanen, Lutheranen, Baptisten, Presbyterianen, de Nederlandse Gereformeerde en Congregatie volgelingen. Zuidelijke koloniën waren meestal lid van de Anglicaanse Kerk, maar er waren ook veel baptisten, presbyterianen en Quakers. Het podium was klaar voor een vernieuwing van het geloof, en in de late jaren van 1720, begon een opwekking wortel te schieten an predikers veranderden hun boodschappen en benadrukten opnieuw bepaalde leerstellingen van het calvinisme.

Jonathan Edwards

De meeste historici beschouwen Jonathan Edwards, een Anglicaanse voorganger uit Northampton, een van de belangrijkste vaders van de Great Awakening. Edwards’ boodschap ging over het idee dat alle mensen zondaars waren, God was een boze rechter en individuen moesten om vergiffenis vragen. Hij predikte rechtvaardiging door geloof alleen. In 1741, gaf Edwards een beroemde en emotionele preek, getiteld “Zondaars in de handen van een toornende God.” Het nieuws van Edwards verspreidde zich snel door de koloniën. Edwards stond bekend om zijn passie en energie. Hij predikte over het algemeen in zijn huisparochie, in tegenstelling tot andere opwekkingspredikers die door de koloniën reisden. Edwards wordt de oorzaak voor het inspireren van honderden bekeerlingen, die hij beschreven heeft in een boek, ‘Verhalen van verrassende bekeringen.’

George Whitefield

George Whitefield, een voorganger uit Groot-Brittannië, hij had een aanzienlijke impact tijdens de Great Awakening. Whitefield toerde door de koloniën langs de Atlantische kust en predikte zijn boodschap. In een jaar, Whitefield reisde 5.000 mijl in Amerika en predikte meer dan 350 keer. Zijn stijl was charismatisch, theatraal en expressief. Whitefield schreeuwde vaak het woord van God en beefde tijdens zijn preken. Mensen verzamelden zich met duizenden om hem te horen spreken. Whitefield predikte aan gewone mensen, slaven en indianen. Niemand was buiten zijn bereik. Zelfs Benjamin Franklin, een religieuze scepticus, was gefascineerd door Whitefield’s preken, en de twee werden vrienden. Whitefields succes overtuigde Engelse kolonisten om zich aan te sluiten bij lokale kerken en een eens zo tanend christelijk geloof nieuw leven in te vinden.

Andere leiders

Verschillende andere voorgangers en christelijke leiders leidden de leiding tijdens het Grote Ontwaken, waaronder David Brainard, Samuel Davies, Theodore Frelinghuysen, Gilbert Tennent en anderen. Hoewel de achtergronden van deze leiders verschilden, dienden hun boodschappen hetzelfde doel: het christelijk geloof terug onder de aandacht brengen en terugkeren naar een geloof dat relevant was voor de mensen van die tijd.

Basisthema’s van het Grote Ontwaken

Het Grote Ontwaken bracht verschillende ideeën en doctrines naar de voorgrond van het christelijk geloof.

Enkele van de belangrijkste thema’s waren:

• Alle mensen zijn geboren zondaars

• Zonde zonder verlossing zal een persoon naar de hel sturen

• Alle mensen kunnen gered worden als ze hun zonden aan God belijden, vergeving zoeken en Gods genade aanvaarden

• Alle mensen kunnen een directe en geestelijke band met God hebben

• Geloof moet niet formeel en geïnstitutionaliseerd, maar eerder persoonlijk beleefd worden

Oude lichten vs. nieuwe lichten

Niet iedereen omarmde de ideeën van het Grote Ontwaken. Een van de belangrijkste stemmen van de oppositie was Charles Chauncy, een voorganger in Boston. Chauncy was vooral kritisch over Whitefields prediking en steunde in plaats daarvan een meer traditionele, formele stijl van religie. Rond 1742 had het debat over het Grote Ontwaken geestelijken en vele kolonisten van New England in twee groepen gesplitst. Predikers en volgelingen die de nieuwe ideeën van het Grote Ontwaken hadden aangenomen, werden bekend als ‘nieuwlichters’ om het onderscheide te maken met hen die de ouderwetse, traditionele kerkelijke manieren omarmden.

Tweede Grote Ontwaken

De Great Awakening kwam tot een einde ergens in de jaren 1740. In de jaren 1790, kwam er een andere geestelijke revival, die bekend werd als de Second Great Awakening, en begon in New England. Deze beweging wordt meestal beschouwd als minder emotioneel geladen dan de eerste Great Awakening. Het leidde tot de oprichting van verschillende hogescholen, seminaries en zendingsverenigingen.

Een Derde Grote Ontwaken was in de late jaren 1850 tot het begin van de 20e eeuw. Sommigen, echter, zijn het oneens dat deze beweging ooit een significante gebeurtenis was.

Effecten van het Grote Ontwaken

Het Grote Ontwaken veranderde met name het religieuze klimaat in de Amerikaanse koloniën. Gewone mensen werden aangemoedigd om een persoonlijke band met God te maken, in plaats van te vertrouwen op een voorganger. Nieuwere denominaties, zoals methodisten en baptisten, groeiden snel. Er ontstond verdeeldheid in de beweging onder zij die het steunden en zij die het verwierpen.

Veel historici beweren dat de Great Awakening de Revolutienaire Oorlog beïnvloed door het stimuleren van zaken als nationalisme en individuele rechten. De heropleving leidde ook tot de oprichting van verschillende gerenommeerde onderwijsinstellingen, waaronder Princeton, Rutgers, Brown en Dartmouth universiteiten.

Het Grote Ontwaken had zonder twijfel een aanzienlijke impact op Het christendom. Er werd nieuw leven ingeblazen in het geestelijk leven van Amerika in een tijd waarin het gestaag afnam en introduceerde ideeën die zouden doordringen in de Amerikaanse cultuur voor vele jaren die gingen komen.

Bronnen

The Great Awakening, UShistory.org.

Het eerste Grote Ontwaken, National Humanities Center.

De Grote Awakening Tijdlijn, Christianity.com

The Great Awakening, Khan Academy..

______________________________________________________________________________________________________________________________