‘Getuigen betekent niet: laten zien wat wij voor God kunnen doen, maar vertellen en laten zien wat God voor ons gedaan heeft’
Inleiding (1:1-2)
Stel je voor hoe verwarrend het zou zijn als we het boek Handelingen niet hadden in het Nieuwe Testament? Nadat je de laatste bladzijde van het evangelie naar Johannes had omgeslagen zou je bij de brief aan de Romeinen aankomen, en de eerste vraag die bij je op zou komen zou kunnen zijn: “Hoe zijn de christenen dan in Rome terechtgekomen?”
Honderdtwintig gewone mensen vormen niet bepaald een indrukwekkend leger; maar over enkele dagen zouden ze een schok teweegbrengen die heden ten dage nog wordt gevoeld. Dezelfde hulpbronnen die God hun gaf, zijn nog steeds beschikbaar voor ons.
Een levende Heer (1:1-3)
Christus is het Hoofd van de Gemeente (Ef.1:22; 4:15) en voorziet zijn Lichaam van leven door stuwkracht en richting te geven aan de zijnen. Wat Hij begon te doen en te leren wordt voortgezet door de gemeente onder zijn leiding en met de kracht van zijn Geest.
De kracht van de Heilige geest (1:4-8)
Gods kracht is beschikbaar voor zijn kinderen als ze zijn wil willen doen en zijn getuigen willen zijn. Je hoeft geen apostel te zijn om de kracht van de Geest te hebben in je leven (Ef.5:18).
De belofte van zijn terugkomst (1:9-11)
Hij is de Heer van de geschiedenis en werkt zijn plannen in deze wereld uit. De gemeente verliest misschien enkele veldslagen, maar de oorlog zullen we winnen!
De kracht van het gebed (1:12-14, 24-26)
God geeft ons zijn kracht als we bidden en Hem om hulp vragen. Let erop hoe Lukas in het hele boek Handelingen de nadruk legt op het gebed. De vroege gemeente was een biddende gemeente.
Leiding door de Schrift (1:15-23)
Gods Woord is nog steeds een lamp en een licht (Ps.119:105) voor ons, en we moeten doen wat het zegt. God leidt de zijnen als ze bereid zijn te volgen.
