Ezra en Nehemia vormen één boek in de Hebreeuwse Bijbel omdat ze ook één verhaal vertellen, de terugkeer van het overblijfsel naar Jeruzalem en de herbouw van de stad en tempel. De Babylonische ballingschap begon in 606 v.Chr.; Jeruzalem viel in handen van de vijand in 587 v.Chr. De Babyloniërs deporteerden velen van het volk tussen 606 en 586, inclusief Daniël en Ezechiël. Jeremia had een 70-jarige ballingschap voorspelt (Jer.25:12-14; 29:10-14). Het zou zich uitstrekken van het begin van de invasie in 606 tot de terugkeer van het overblijfsel in 536, de tijd waarin het altaar werd opgericht en de dierenoffers op nieuw werden gebracht.
Dus, Ezra en Nehemia vertellen het verhaal van de terugkeer naar het land en de stad, de herbouw van de tempel, en de herstelling van de muren van de stad. Het boek Esther speelt zich ook af in die tijd, en ook de profeten Haggaï en Zacharia (zie: Ezra 5:1vv.).
Chronologie
Hieronder een overzicht van die periode:
600-605 – Babylon valt het land binnen en begint met de deportatie
587 Jeruzalem ingenomen
539 Babylon door Kores onderworpen en het Medisch-Perzisch rijk begint
538 Kores staat de Joden toe terug te keren; ongeveer 50.000 keren terug
535 De Joden beginnen de tempel te herbouwen, maar het werk stopt
520 Na vijftien jaar beginnen de werkzaamheden weer
515 De tempel is voltooid en ingewijd
476 Esther wordt koningin van Perzië
458 Ezra reist naar Jeruzalem (zie Ezra 7-10)
445 Nehemia landvoogd
De leiders
Ezra wordt ons voorgesteld als een geestelijke en vaderlandslievende Jood; hij was een priester en Schriftgeleerde (Ezra 7:1-6). Hij was een toegewijde onderzoeker van de Schrift en hielp om het volk terug tot de Wet te brengen.
Hij was ook een man van gebed (8:21-23) en een man die erop gebrand was om het geestelijk welzijn voor zijn volk (9:3-4). Zijn naam betekent ‘hulp’. Ezra’s geloof in God wordt gezien in zijn bereidheid om de gevaarlijke reis van Babylon naar Jeruzalem te ondernemen zonder de hulp van een militaire escorte. Ezra leidde niet de eerste groep terug naar Jeruzalem, dat werd gedaan door Zerubbabel en Jozua. Ezra komt niet eerder in beeld dat in hoofdstuk 7 van zijn boek, wanneer hij de tweede groep (een kleinere) naar het beloofde land leidt. Ezra blijft daar om te werken, samen met Nehemia (Neh.8:9; 12:26). Nehemia was een ambtenaar aan het hof van de koning toen God hem riep om terig te keren naar Jeruzalem en de muren van de stad te herbouwen. Hij is, wat wij zouden noemen een leek, omdat hij geen officieel niet van een priesterlijk geslacht afstamde. Hij was opgeklommen van schenker tot gouverneur. Zerubbabel was een van de leiders onder Ezra (2:2; 3:8); hij werd ook Sesbassar genoemd (Ezra 1:8, 11; 5:16). 1 Kronieken 3:17-19 geeft aan dat Zerubbabel in de geslachtslijn van David opgenomen was. Hij diende als een politieke leider van het herstelde volk en land. Jozua was de hogepriester in die tijd (Ezra 3:2; Hag.1:1,12,14; Zach.3:1-10). Zoals we hebben vermeld de twee profeten waren Hagaï en Zacharia.
Lessen
God had voor ballingschap gewaarschuwd als het volk tegen Hem zou zondigen, en Hij hield zich aan zijn belofte. Hij beloofde ook dat een overblijfsel zou terugkeren (Zie Jer.25:12-14; 29:10-14). Het was de profetie van Jeremia dat Daniël las in Babylon en dat voor hem een aanleiding was om te bidden voor de terugkeer van het volk (Dan.9-1vv.). God liet een ‘lamp branden’ in Jeruzalem opdat zijn Zoon uit het Joodse volk geboren zou kunnen worden om te sterven voor de zonden van de wereld. De ballingschap genas de Joden van hun afgoderij en er ontstond bij hen een verlangen om het Woord te horen en te gehoorzamen. Helaas vergaten ze hun voornemen vrij snel!
