Kerkgeschiedenis – Denominaties

Vergadering van Gelovigen

Inleiding

Het begin van de Vergadering van de gelovigen (ook ‘Broeders’ of ‘Plymouth Brethren’) genoemd, is gelegen in het 19e-eeuwse West-Europese Réveil. Ongeveer in 1830 ontstonden de eerste ‘vergaderingen’ in Ierland en Groot-Brittanië, ca. 1840 in Zwitserland en Frankrijk, ca. 1850 In Duitsland, Nederland en Noord-Amerika, nog later in de rest van Europa (inclusief Rusland), Afrika, Australië en Nieuw-Zeeland, nog later in Zuid-Amerika en Azië. In de tweede helft van de negentiende eeuw omvatte de beweging al vele duizenden ‘vergaderingen’ in de hele westerse wereld. De ‘roots’ van de ECV-gemeenten liggen in deze beweging.

Door de verregaande verwereldlijking, niet alleen in de Engelse kerk, maar ook in verschil-lende Afgescheiden kerken, vond God op verschillende plaatsen in Dublin bereidwillige gelovigen, die de toestand onderkenden en zochten naar een grondslag waarop zij brood konden breken. Omstreeks 1825 waren er in Dublin drie vrienden die van harte dezelfde Heer dienden en de hele week samen waren, maar, omdat ze tot verschillende denominaties behoorden, op zondagen steeds een verschillende weg gingen. Daardoor zochten ze naar een groep waar ze samen konden komen om avondmaal vieren zonder elkaars geweten geweld aan te doen en begonnen daarmee met z’n drieën buiten menselijke en kerkgenootschappen en predikambten om; gewoon als ‘broeders’.

Een van de meeste bekende broeders is zonder twijfel John Nelson Darby (1800-1888), die de grondbeginselen van de ‘broeders’ op schrift gesteld heeft. In 1818 was hij tot bekering gekomen en maakte deel uit van de broederbeweging, nadat hij in 1833 de banden met de Engelse kerk verbrak. De broederbeweging heeft een omvangrijke literatuur opgeleverd. Een bibliotheek in de Verenigde Staten die zich op deze literatuur heeft toegelegd sprak van zo’n tienduizend titels, waarvan een groot gedeelte zich toelegde op ecclesiologisch terrein.

Naast de grote nadruk die gelegd werd op het onderwijs betreffende de Gemeente, werd er ook grote aandacht besteed aan het profetische woord. De leer van de wederkomst van Christus vóór het duizendjarig vrederijk was een van die zaken. Daarvoor was een fundamenteel onderscheid tussen Israël en de Gemeente nodig. Een bedelingenleer waarin elke bedeling, of periode werd gekenmerkt door een voortgaand verval, was een andere leer.

De prechiliastische eschatologie – d.w.z. de van de wederkomst van Christus vóór hert duizendjarig vrederijk – waarvan Darby de instignator is, wordt tot op heden door het grootste deel van de internationale beweging omhelsd.

Vanaf het begin van haar bestaan heeft de ‘broederbeweging’ twee idealen gekoesterd die nauwelijks met elkaar te verenigen waren. Het ene ideaal was een volstrekt anti-sektarische openheid naar alle medegelovigen toe, en het andere ideaal was het vormen van een getrouw, geheiligd overblijfsel temidden van een vervallen en verdorven christenheid.

In 1848 haakte een groot gedeelte van de beweging af en vormde de zgn. ‘Open Broeders’ waardoor de anderen ‘Gesloten Broeders’ werden genoemd. De ‘Open Broeders’ ontplooiden een enorme evangelische activiteit, de ‘Gesloten Broeders’ legden zich meer toe op bijbelonderzoek en schriftelijke arbeid.

______________________________________________________________________________________________________________________________