‘Toen de mensen zich op de aarde begonnen te vermenigvuldigen en hun dochters geboren werden, zagen de zonen Gods, dat de dochters der mensen schoon waren, en zij namen zich daaruit vrouwen, wie zij maar verkozen. En de Here zeide: Mijn Geest zal niet altoos in de mens blijven, nu zij zich misgaan hebben; hij is vlees; zijn dagen zullen honderd twintig jaar zijn. De reuzen waren in die dagen op de aarde, en ook daarna, toen de zonen Gods tot de dochters der mensen kwamen, en zij hun (kinderen) baarden; dit zijn de geweldigen uit de voortijd, mannen van naam’ (Gen.6:1-4).
Weinig passages in de Schrift hebben zoveel interpretaties opgeleverd als Genesis 6:1-4. Wie waren die ‘zonen Gods’? Wie waren ‘de dochters van de mensen’. Wie waren ‘de geweldigen’ uit de voortijd’? We zullen moeten erkennen dat we te weinig Bijbelse gegevens ter beschikking hebben om over Genesis 6:1-4 iets met zekerheid te kunnen zeggen. Desondanks wil ik hierna twee verschillende interpretaties weergeven.
1. Sommigen hebben voorgesteld dat ‘Gods zonen’ de afstammelingen van Adams zoon Seth waren, en de ‘dochters van de mensen’ zouden afstammelingen van Kaïn zijn. Een interessante gedachte maar in Noachs dagen waren er essentieel geen rechtvaardige mensen, vanuit geen enkele afstammingslijn.
Anderen hebben terecht opgemerkt dat de term ‘zonen van God’ in het Oude Testament naar engelen verwijst, en daarom moeten deze zonen Gods gevallen engelen zijn. Satan had een agressieve campagne gelanceerd tegen Adam en zijn afstammelingen, in een poging de mensheid zodanig te verontreinigen dat de beloofde Verlosser, het ‘zaad van de vrouw’ (Gen.3:15), niet zou kunnen komen.
Maar engelen in de Schrift zijn geestelijke wezens die geen permanent lichaam hebben, en die in de hemel niet ‘huwen’ (Mat.22:30). En wat precies zou zo’n half-engel/half-mens dan zijn? Zou dat een reus zijn, en belangrijker: zou die een eeuwige geest hebben.
2. Het motief van vermenigvuldiging wordt voor het eerst geïntroduceerd door God in Gen.1: 28, waar het in een zeer positief licht wordt gepresenteerd en als noodzakelijk wordt beschouwd om Gods plannen voor de aarde te vervullen. De huidige passage onthult echter dat deze door God opgedragen taak leidt tot een toenemende slechtheid van de aarde naarmate de bevolking groeit. Dit probleem wordt verergerd door het samenkomen van de zonen van God en de dochters van de mens (6: 2). De identiteit van beide groepen is onzeker en er zijn verschillende oplossingen bepleit, hoewel geen daarvan universele steun heeft gekregen. Verschillende geleerden hebben voorgesteld dat de ‘zonen van God’ (1) gevallen engelen zijn (vgl. Job 1: 6; sommigen suggereren echter dat dit in tegenspraak is met Markus 12:25, hoewel de verwijzing in Marcus naar engelen in de hemel verwijst; zie ook 2 Petrus 2: 4-5; Judas 5-6); of (2) tirannieke menselijke rechters of koningen (in de goddeloze lijn van Lamech, mogelijk bezeten door demonen); of (3) volgelingen van God onder de mannelijke afstammelingen van Seth (d.w.z. de goddelijke lijn van Seth, maar die trouwde met de goddeloze dochters van Kaïn). Hoewel het moeilijk zou zijn om te bepalen welke van deze drie standpunten correct zou kunnen zijn, het is duidelijk dat het hier beschreven soort relatie een vorm van ernstige seksuele verdraaiing met zich meebracht, waarbij de ‘zonen van God’ zagen en straffeloos elke vrouw namen (‘dochters van mensen ‘) die ze wilden. De volgorde hier in Gen.6: 2 (‘Zag …. aantrekkelijk (goed) …. nam’) loopt parallel met de volgorde van de val in Gen.3: 6 (zag … goed … nam’). In beide gevallen wordt iets goeds in Gods schepping gebruikt in ongehoorzaamheid en zondige rebellie tegen God, met tragische gevolgen. Alleen Noach staat los van deze zonde. (Zie opmerking bij 1 Petrus 3:19).
